“Tegengeluiden van buiten de wetenschap kunnen echter niet worden gemist. Niet-experts kunnen een belangrijke rol spelen bij het articuleren van problemen en het publiek maken van onzekerheden. “ WRR rapport ‘Onzekere Veiligheid’ (2010)
Het recht om te weten
HWS / Bart Heyning verschilt al sedert 2003 van mening met de watersector over het antwoord op de vragen:
- Mag de burger weten welke stoffen er in zijn kraanwater zitten?
- Heeft de consument het recht om te weten of en zo ja welke nadelige gevolgen die stoffen voor de gezondheid kunnen hebben?
- Moeten waterleidingbedrijven en/of de overheid voor alternatieven zorgen voor consumenten die overwegende bezwaren hebben tegen restanten van medicijnen en röntgencontrastmiddelen in hun drinkwater?
In april 2003 opende HWS een website met wetenschappelijke informatie over kraanwater. Deze informatie was afkomstig van de waterleidingbedrijven zelf en van gerenommeerde wetenschappelijke instellingen, overheidsinstituten en laboratoria. Alle informatie op de website waren afkomstig openbaar toegankelijke bronnen.
Bij het opstellen van de website had HWS (mutatis mutandis) de wettelijke bepalingen van de Amerikaanse Civil Right to Know Act (Recht om te weten) zo veel als mogelijk was in acht genomen. Zo volgde HWS bijvoorbeeld de wettelijke verplichting in de USA om bij opgave van meetresultaten in een drinkwaterdistributiegebied telkens aan te geven dat ‘de aanwezigheid van verontreinigingen in het drinkwater niet noodzakelijkerwijze betekent dat het drinkwater gezondheidsrisico’s met zich meebrengt’). De bepaling in de Amerikaanse wet beoogde eventuele onrust bij consumenten te relativeren dan wel te voorkomen. De wet 1998 unaniem door de Republikeinen en Democraten omarmd.
Op haar website heeft HWS van april 2003 de navolgende stelling geponeerd en onderbouwd:
- ‘Met het huidige systeem van drinkwatervoorziening kan niet worden gegarandeerd dat het drinkwater géén gezondheidsrisico’s met zich meebrengt.’
- ‘Voornoemde garantie kan met name niet worden gegeven omdat geen enkel zicht is op mogelijke ‘vertraagde’ schadelijke effecten op de gezondheid door de aanwezigheid van mutagene, carcinogene, teratogene en xeno-biotische stoffen in het leidingwater. Door blootstelling aan en langzame accumulatie van chemicaliën in het lichaam moet rekening gehouden worden met effecten op neurologische, fysiologische, biochemische en hematologische werkingsmechanismen en het immuunsysteem.’
- ‘Er dienen voorzieningen te worden getroffen zodanig dat consumenten, die overwegende bezwaren hebben tegen het gebruik van leidingwater waarin stoffen zitten waardoor het nadelig voor de gezondheid kan zijn, kunnen beschikken over deugdelijk drinkwater.’
Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde
Recente wetenschappelijke documentaires en publicaties – niet alleen van het gezaghebbende Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde (maart 2013), van NRC Handelsblad (september 2013) en van Zembla (December 2013) maar ook van de WHO, RIVM, RIWA, US EPA, The Presidents Cancer Pannel, de artikelen in de New York Times en Scientific American– bevestigen dat de stellingen van HWS uit 2003 niet alleen nog steeds juist zijn - ze zijn schokkend actueel.
Net zo als de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) in zijn advies aan het Kabinet ‘Onzekere Veiligheid’ (blz 178) stelt meende HWS/ Bart Heyning in 2003 dat onzekerheden, waarmee een maatschappelijk belang is gemoeid, gearticuleerd en publiek gemaakt moeten worden.
HWS/ Bart Heyning juicht daarom de oproep toe van hoogleraren Legler en van den Berg in de Zembla uitzending ‘Zorgwekkende stoffen’ van 19 december 2013 om zwangere vrouwe te waarschuwen voor de nadelige gevolgen van hormoonverstorende stoffen. In vervolg op de website van april 2003 beoogt deze website een verdere bijdrage te leveren aan het beschikbaar maken van informatie op dit gebied.
Drinkwater zonder medicijnen en andere chemicaliën
HWS/ Bart Heyning onderschrijft daarom ook volledig het initiatief van Walter van der Meer, directeur waterleidingbedrijf OASEN, om drinkwater zonder resten van medicijnen te gaan leveren. De aanpak is buitengewoon verheugend en verdient wat HWS betreft navolging.
Wie geïnteresseerd is in de middelen, die de watersector in Nederland tot op heden hanteert om met de hulp van daarvoor speciaal aangezochte gerenommeerde advocatenkantoren toetreders op de markt voor nagezuiverd drinkwater van de markt te weren en te zorgen dat hun onwelgevallige tegengeluiden de kop wordt ingedrukt, kan daarvan een eerste indruk krijgen op de HWS website 2003 www.zero-water.com
Wat vind jij?